Film opowiada historię Zygmunta Lubicz Zaleskiego (1882-1967), który został zmuszony do opuszczenia kraju w 1914 roku. Zaleski przecierał szlaki na emigracji, pomagał polskim naukowcom, był żarliwym orędownikiem polskich spraw we Francji.

Maison du bonheur to dokument starający się uchwycić codzienne życie paryskiego astrologa, który od 50 lat mieszka w tym samym mieszkaniu w dzielnicy Montmartre.

Powodem wojny w Kongu nie są różnice etniczne, ale surowce technologiczne niezbędne w XXI wieku. W celu międzynarodowego nagłośnienia problemu, Milo Rau zdecydował się na połączenie teatru z formą filmową, tworząc bezprecedensowe wydarzenie – symboliczny teatralny trybunał, w którym wzięły udział wszystkie strony konfliktu.

Słowacki reżyser Marek Kuboš od 13 lat nie nakręcił żadnego filmu. Jego pierwszą etiudą - ćwiczeniem w szkole filmowej - był autoportret. Krąg się zamyka, źródło kreatywności pozornie wyschło...

Migracja to naturalny proces i od chwili, od której znamy wynalazek kinematografii, przez granice podróżują także ruchome obrazy. Austriacki reżyser przy pomocy metody found footage i własnej podróży z Holandii do Maroka, dokonuje dekonstrukcji formatu home video i niezamierzonego estetycznego kodu łączącego ojczyzny pomimo różnych granic.

Film opowiada o grupie młodych imigrantów w Wiedniu, którzy muszą zmierzyć się ze skomplikowaną machiną administracyjną, aby zdobyć pozwolenia na pobyt. Głównym bohaterem jest 23-letni Bagher, który rozpoczął swoją podróż z Afganistanu w wielu 17 lat, pozostawiając rozdartą przez wojnę rodzinę.

Ostatni film Michaela Glawoggera, dokończony dwa i pół roku po jego tragicznej śmierci przez Monikę Willi, jego wieloletnią montażystkę, która zmontowała nakręcony materiał, kierując się notatkami reżysera powstałymi podczas kręcenia zdjęć.

Świadomi swojego współudziału w świecie zwierząt twórcy filmu zapraszają nas do jego wnikliwego poznania, do uświadomienia sobie jego bogactwa, szerokich granic i charakterystycznych cech.

Rzeki Save, Kupa i Odra przepływają przez centrum chorwackiego przemysłowego miasta Sisak. Były i nadal są życiodajną siłą dla miasta i regionu. Większość historii osób gromadzących się u tych rzek, które portretuje Goran Dević, dotyczy wydarzeń związanych z wojną w byłej Jugosławii, etnicznych i socjalnych konfliktów.

W małym, pokrytym śniegiem białoruskim miasteczku byłemu nauczycielowi języka angielskiego udaje się zarabiań na życie dystrybuowaniem ulotek do skrzynek pocztowych. Prawdopodobnie jego jedyną chwilą ekscytacji w tygodniu jest kupno losu na loterii, który na kilka chwil pozwala mu snuć marzenia.

Tytułowy Central Bus Station jest jednym z największych, a zarazem znajdującym się w najbardziej opłakanym stanie dworców na świecie. Wizjonerska idea architekta dziś służy imigrantom z całego świata, którzy w Izraelu poszukują lepszej przyszłości...

Calabria to kino drogi w karawanie. Po śmierci kalabryjskiego emigranta, dwóch pracowników zakładu pogrzebowego, Jovan i José, którzy sami również są emigrantami, postanawiają wyruszyć w podróż z północy na południe Włoch, aby zwrócić ciało zmarłego do jego rodzinnej wioski.

Polaku, kim jesteś? Próbą odpowiedzi na to pytanie jest filmowy kolaż, który łączy materiały archiwalne i współczesne, zdjęcia dokumentalne i inscenizowane, a wśród nich doniesienia prasowe, ogłoszenia towarzyskie, oferty sprzedaży i fragmenty przemówień.

Intrygujący dokument o tym, jak w 1991 roku w Moskwie nastała moda na rave. Ten przewrotny moment, gdy z mapy zniknął Związek Radziecki stara się uchwycić reżyserka Olga Darfy, która wspomina na swoje rodzinne miasto, lokalną młodzież i na Gagarin parties w legendarnym Space Pavilon.

Bohaterowie filmu gromadzą się w zespole teatralnym i razem przygotowują sztukę o tym, jak wyobrażają sobie swoje życie po opuszczeniu domu dziecka, w którym dorastali. Rzeczywistość jest jednak bardziej dramatyczna niż teatr...

Going South to druga część tetralogii, w której Dominic Gagnon zmierza zbadać główne aspekty internetu w dobie post-prawdy. Wierny swojemu credo kina bez kamery, zapożycza materiał na swój film ze świata YouTuberów.

Koniec świata to kameralny, autorski film dokumentalny, w którym kilka historii spotyka się w czasie jednej nocy. W tę jedną noc, podobną do wielu innych, ludzie w dużym mieście, nękani samotnością, chcą z kimś porozmawiać.

Film składa z zarejestrowanych na taśmie 8mm prywatnych nagrań z archiwum malarii Márii Gánóczy (ur. 1927). Ich rytm podkreślają zabiegi montażowe autora dokumentu...

Austriacki dramat dokumentalny opowiada o relacji, jaka łączyła poetów Ingeborg Bachmann i Paula Celana. Po namiętnych dwóch miesiącach spędzonych razem, utrzymywali romantyczną korespondencję trwającą 20 lat.

Jeden z najwybitniejszych czeskich dokumentalistów w autorski sposób zaprasza widzów do przyjrzenia się fenomenowi autyzmu. Zamiast postrzegać autyzm jako lekarską diagnozę, próbuje zrozumieć ten fascynujący, choć często sprawiający wiele trudności, sposób myślenia.

Nietypowa historia o imigracji - tajwański student w Brukseli bada własny kryzys tożsamości w osobistym eseju dokumentalnym.

Marianna dokonała dramatycznego wyboru pomiędzy życiem w zgodzie ze swą tożsamością, a byciem z rodziną. Przygotowując się do zmiany płci, musiała opuścić dom i zgodnie z polskim procedurami pozwać do sądu własnych rodziców.

Reżyser wietnamskiego pochodzenia Dužan Duong łączy fikcję z dokumentem portretując życie wietnamskiej mniejszości narodowej w Czechach.

Pełnometrażowy dokument Jarocin. Po co wolność pokazuje barwną i wielowymiarową historię słynnego rockowego festiwalu.

Dalibor sympatyzuje ze skrajną prawicą, wykrzykuje rasistowskie hasła i wierzy w teorie spiskowe. Tak jak w swoich poprzednich dokumentach, Vít Klusák nie waha się ingerować w zachowania bohatera, mieszając dokumentalną obserwację ze scenami inscenizowanymi oraz wywołując dyskusję o granicy pomiędzy prawdą a fikcją.

Film powstał w ramach warsztatów My Street Films w Polsce.

Film powstał w ramach warsztatów My Street Films w Polsce.

Film Krzysztofa Kaczmarka miał opowiadać o objazdowym festiwalu, który przez dwa miesiące podróżuje po Islandii z repertuarem klasyki polskiej kinematografii. Festiwal się jednak nie udaje...

W niewielkiej miejscowości w słowackich Tatrach ksiądz Marián Kuffa od lat prowadzi ośrodek dla bezdomnych, alkoholików i narkomanów. Reżyserka obserwowała jego życie i życie jego podopiecznych przez 5 lat.

Film nie próbuje analizować zjawiska sprzedaży bezpośredniej od strony agresywnych firm sprzedających, jest to obserwacyjna dokumentalna tragikomedia, w której luksus miesza się z nędzą, śmiech ze łzami.