Egon Bondy przepowiada piekło globalnego kapitalizmu, Jim Čert przyznaje się do współpracy z tajną policją, Jaroslav Foglar nie może znaleźć otwieracza do piwa, a Ivan Diviš snuje rozważania na temat własnego pogrzebu. Reżyser Jiří Krejčík nie może kręcić filmów, więc zamiast tego przed kamerą wyzywa Vachka. W samym środku walki Karel Vachek klęka przed wynalazcą Semtexu. Tak wyglądała Czechy pod koniec lat 90.
Obszerny esej filmowy Vachka, analizujący stan i ukryte podłoże czeskiej nauki, przeradza się w dziwną naturalną metaforę. Odmęty czeskiej myśli są splecione, podtrzymywane i kształtowane przez niewidzialne nitkowate strzępki grzybni, dzięki którym nawet te, które wydawały się uschnięte i zniszczone, ponownie powstają z martwych. Sam film staje się częścią tego procesu. Poeta Ivan Diviš, na krótko przed śmiercią, z gniewem wskazuje na absurdalność wskrzeszania i spotkania z żywym-martwym romantycznym poetą Karelem Hynkiem Máchą; Vachek wykorzystuje film, aby obalić jego słowa: zarówno Diviš, jak i Foglar zmarli podczas kręcenia Bohemia docta, aby „powstać z martwych” – nie tylko podczas projekcji filmu, ale także w miarę rozwoju wydarzeń w fabule, gdzie epizody nakręcone po ich śmierci przeplatają się z ich „żywymi” występami. Vachek również powraca z martwych jako środek ostrożności.
Film, w którym Vachek wykorzystuje złożone „powieściowe” techniki montażu, został zainspirowany pismami barokowego intelektualisty Bohuslava Balbína. (KVIFF)
Portal DAFilms.pl powstał w wyniku inicjatywy Doc Alliance, kreatywnej współpracy 7 europejskich festiwali kina dokumentalnego. Naszym celem jest przesuwać granice filmu dokumentalnego, wspierać jego różnorodność i promować wartościowe autorskie filmy.